Wstrzyknięcie wścieklizny na ugryzienie psa

Wszystkie przypadki podejrzanego narażenia wścieklizny należy natychmiast leczyć, aby zapobiec wystąpieniu objawów klinicznych i śmierci. Profilaktyka po ekspozycji (PEP) składa się z leczenia ran, podawania szczepionek przeciw wściekliźnie opartej na zaleceń WHO, a jeśli wskazano, podawanie immunoglobuliny wścieklizny.

Lokalne leczenie ran

Eliminacja wirusa wścieklizny w miejscu zakażenia za pomocą środków chemicznych lub fizycznych jest skutecznym mechanizmem ochrony. Zaleca się lokalne leczenie ran obejmujących możliwą ekspozycję na wściekliznę we wszystkich ekspozycjach.

W okresie szczepień musisz zwrócić uwagę na odpoczynek, utrzymanie lekkiej diety, nie piić alkoholu i nie ćwiczyć energicznie.
Szczepionka przeciw wściekliźnie jest również stosunkowo bezpieczną szczepionką. Niezależnie od dorosłych lub dzieci częstość występowania działań niepożądanych po wstrzyknięciu szczepionki wścieklizny jest wyjątkowo niski i zasadniczo nie powstają śmiertelne skutki uboczne. Zdecydowana większość ludzi nie doświadczy żadnej reakcji po szczepieniu przeciwko wściekliźnie, a tylko niektóre szczepione osoby mogą doświadczyć łagodnych reakcji szczepień. Typowe lokalne zastrzyki obejmują zaczerwienienie, obrzęk, ból, swędzenie i objawy ogólnoustrojowe, takie jak gorączka, zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie, ogólne złe samopoczucie, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka itp. Większość tych objawów jest względnie łagodna i może stopniowo uwalniać w ciągu kilku dni do tygodnia. Niewielka liczba pacjentów będzie miała umiarkowaną lub wyższą gorączkę i wysypkę, a odpowiednie leczenie objawowe można przeprowadzić pod kierunkiem lekarza.