Podawanie szczepionki przeciw wściekliźnie po narażeniu

Wszystkie przypadki podejrzanego narażenia wścieklizny należy natychmiast leczyć, aby zapobiec wystąpieniu objawów klinicznych i śmierci. Profilaktyka po ekspozycji (PEP) składa się z leczenia ran, podawania szczepionek przeciw wściekliźnie opartej na zaleceń WHO, a jeśli wskazano, podawanie immunoglobuliny wścieklizny.

Ranę należy leczyć w odpowiednim i prawidłowym sposób, ściśle zdezynfekowany, należy ocenić ryzyko rany. Następnie szczepionkę przeciw wściekliźnie należy zaszczepić zgodnie z wynikami. Szczepionka wścieklizny w pięciach dawki powinna być przeprowadzana odpowiednio na d 0-3-7-14-28. Miejsce szczepień: dorośli są wstrzykiwani domięśniowo w mięsień naramiennych górnego ramienia, a dla dzieci zaleca się wstrzyknięcie szczepionki do mięśnia w przednio -bocznym udzie. W okresie szczepień musisz zwrócić uwagę na odpoczynek, utrzymanie lekkiej diety, nie piić alkoholu i nie ćwiczyć energicznie.

Bardzo niewielka liczba pacjentów nadal ma ataki wścieklizny po wstrzyknięciu szczepionce przeciw wściekliźnie, co może być spowodowane: 1. Rana nie została oczyszczona i dezynfekowana w odpowiednim i poprawnym sposób po urazie; 2. Rana była większa, a liczba wirusów była stosunkowo wysokie, ciężkie zanieczyszczenie lub z wieloma ranami itp. Pasywne preparaty odpornościowe wścieklizny wokół ran powinny być infiltrowane i wstrzyknięte, które nie są stosowane w czasie; 3. Osoba uszkodzona ma wyjątkowo niską odporność lub ma choroby niedoboru odporności; 4. Pierwsza dawka szczepienia szczepienia wścieklizny była za późno.